ក្មេងខ្លះកើតមកក៏មានបញ្ហារឿងចិត្តតែម្តង ។ ចំណែកឯក្មេងខ្លះទៀតមានបញ្ហារឿងចិត្តព្រោះតែបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ជីវិតដ៏សែនឈឺចាប់រួចមកហើយ។ ទោះយ៉ាងណាក្តីចំនុចសំខាន់គឺដាច់ខាតមិនត្រូវភ្លេចថា មិនមានក្មេងណាម្នាក់ដែលចង់ធ្វើជាក្មេងមិនល្អនោះទេ ទោះបីជាក្នុងខ្សែភ្នែកឳពុកម្តាយ និងអ្នកដទៃបានមើលឃើញបែបណាក៏ដោយ។ ក្មេងដែលធ្វើខ្លួនមិនល្អនោះ គឺគេកំពុងស្វះស្វែងរកវិធីសាស្រ្តដែលជួយអោយគេអាចរស់លើលោកនេះបាន ទោះបីជាគ្មានលទ្ធផលល្អក៏ដោយ។ វិធីសាស្រ្តក្នុងទីនេះសំដៅដល់ការបង្វឹកអោយខ្លួនឯងចេះគោរពពិន័យ ចេះទទួលខុសត្រូវ មានភាពឈ្លាសវៃខាងអារម្មណ៍ និងសង្គម។ខ្ញុំមិនមែនចង់ធ្វើអោយអ្នកទទួលអារម្មណ៍ថាខុស ដែលបានបំពេញតួនាទីជាឳពុកម្តាយមិនបានល្អ ឬអោយអ្នកបន្ទោសគូរគ្រង បន្ទោសសង្គម ឬតវ៉ាជាមួយកូននោះទេ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលចង់និយាយដល់ និងផ្តោតសំខាន់ គឺវិធីសាងពុទ្ធិអោយក្លាយជារូបិយដែលអាចប្រើបានផលល្អជាង។ ការហ្វឹកហាត់ពុទ្ធិថ្មីៗខាងអារម្មណ៍និងសង្គម ឬដែលហៅថា ពុទ្ធិនៃភាពឈ្លាសវៃខាងអារម្មណ៍។ វាជារឿងដែលគួរអោយរំភើបព្រោះវាជួយធ្វើអោយគុណភាពជីវិតក្នុងផ្ទះល្អឡើង និងជួយត្រៀមអោយកូនៗត្រៀមជាស្រេចសំរាប់អនាគតបានកាន់តែច្រើនឡើង ។ ថ្វីបើយើងពុំគួររិះគន់អ្នកណា តែយើងក៏យល់ថា ឳពុកម្តាយគួរតែជាអ្នកទទួលខុសត្រូវនិងចាត់ការក្នុងរឿងបែបនេះ។
ការធ្វើជាឳពុកគេ និងការធ្វើជាម្តាយគេសំដៅដល់ការទទួលខុសត្រូវក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំក្នុងគ្រួសារ ដោយមានតួនាទីជួយអោយកូនចំរើនវ័យជាមនុស្សធំពេញវ័យដែលមានភាពឈ្លាសវៃខាងអារម្មណ៍។ ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណាអាស្រ័យលើឳពុកម្តាយយល់ថា គួរនិងជ្រើសយកវិធីសាស្រ្តបែបណាមកប្រើ ឬមកបង្រៀនពុទ្ធិដល់កូនដើម្បីអោយសំរេចបានតាមគោលបំណងដែលខ្លួនបានប៉ងប្រាថ្នា។
កូនៗពុំបានស្វែងយល់ពីរឿងអារម្មណ៍ តែពីអ្វីដែលឳពុកម្តាយបាននិយាយ និងធ្វើជាមួយកូនដោយផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងស្វែងយល់ពីគំរូដែលឳពុកម្តាយបានធ្វើអោយកូនមើល ក្នុងពេលដែលឳពុកម្តាយដោះស្រាយបញ្ហារឿងក្នុងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯង និងបញ្ហារឿងអារម្មណ៍ពេលមានទំនាស់រវាងស្វាមីនិងភរិយាផងដែរ។
No comments:
Post a Comment